Over mij


Mijn naam is Monique Hoiting. Al van jongs af aan ben ik een echte dierenliefhebber. De ambitie om met dieren te werken was dan ook niet vergezocht.
Thuis hebben we altijd dieren gehad, waaronder een Welsh A pony en daarop volgend al snel een paard voor mij om dressuur en springmatig mee te rijden.
Mijn huidige paard van 17 jaar, die ik zelf beleerd en getraind heb vanaf drie jarige leeftijd is dan ook zeker een grote bron van inspiratie geweest om de opleiding Dierfysiotherapie te gaan volgen.

Na de middelbare school ben ik gestart met de opleiding Paardenhouderij van 2004-2007, waarna ik ingestroomd ben in de Paraveterinaire opleiding van 2007-2009. Na deze niveau 4 opleiding te hebben afgerond kon ik door met een HBO opleiding, waarvoor ik koos voor de opleiding Humaan Fysiotherapie te Groningen met als doel zo snel mogelijk de opleiding Dierfysiotherapie te gaan volgen. Want het was mijn droom om fysiotherapeut voor paarden te worden. Om de opleiding Dierfysiotherapie te mogen doen is het verplicht eerst een vierjarige opleiding humaan af te ronden.
Na het afronden van mijn humaan fysiotherapie opleiding van 2009-2013 ben ik direct doorgegaan met de tweejarige opleiding Dierfysiotherapie te Barneveld aan het Groenhorstcollege, waar ik in 2016 voor afgestudeerd ben.

En nu ben ik werkzaam binnen mijn eigen bedrijf ‘Dierfysiotherapie Monique Hoiting’. Waarbij ik met name paarden en kleine huisdieren, zoals honden en katten, fysiotherapeutisch behandel.

Ook ben ik zadelpasser. Waardoor ik ruiters nu zowel op fysiotherapeutisch gebied en op zadelgebied kan helpen. Ik pas dan ook zadels aan op locatie. Waarbij ik goed kijk naar de balans tussen ruiter, zadel en paard.

Mijn visie hierachter is: Een ruiter die niet in balans op het zadel kan zitten, zal het paard altijd in de weg zitten. Ook al past een zadel goed op het paard. Een ruiter in stoelzit of spreidzit is altijd achter of voor de beweging van het paard aan. Waardoor er geen harmonie kan ontstaan tussen ruiter en paard.

Door hier een balans in te vinden. En de ruiter in balans op het paard te zetten is een puzzelstuk waar ik veel plezier in beleef in het oplossen hiervan. Zij het met vulling of een pad.

Een paard heeft in mijn ogen meer last van een ruiter die niet in balans zit, mede door het zadel of de ligging, dan van een zadel wat niet in balans ligt. Een ruiter weegt meer dan het zadel. Het is vaak de combinatie van een ruiter die niet centraal kan zitten of eventueel scheef zit, waardoor een paard last heeft van het zadel.

Doordat ik veel klachten tegenkwam bij paarden, die onder andere te maken hadden met het zadel. Vond ik het fijn om hier meer kennis en informatie over te vervaardigen. Daarom ben ik dus met een zadelpas-opleiding begonnen. Zodat ik vanuit meerdere aspecten de paard-ruiter combinatie kan ondersteunen en adviseren.